วันอังคารที่ 13 มกราคม พ.ศ. 2558

ความเป็นอื่น (Marginal People)



                ดอกชมพู่ห้อยระย้าลงมาจากก้านกิ่ง มองเห็นริ้วกลีบดอกสีขาวทิ้งตัวลงเป็นพู่ ดูราวกับโคมไฟฟ้าที่แขวนฝ้าเพดานประดับห้องหรูในคฤหาสน์อันโอ่อ่า ปฏิทินผลัดใบเปลี่ยน พ.ศ. ใหม่ไปไม่นาน ดอกผลสีชมพูเรื่อแดงผุดเป็นพวง ผิวของมันเคลือบมันวาววับ เนื้อในกรอบหวานอร่อย แต่กระนั้นเนื้อในบางผลยังมีตำหนิจากมวลแมลงที่ทิ้งไข่ไว้เป็นหนอนชอนไช...สุดท้ายร่วงหล่นลงเกลื่อนลานดิน การจบสิ้นของมันคือ ความตายที่กอดก่ายกับการเกิดของพันธุ์พฤกษ์ที่เป็นอื่น ดอกมะม่วงเริ่มแตกช่อชูสลอน ราวกับมีใครไปบรรจงแต่งให้การเกิดของมันมาทดแทนสิ่งที่ขาดหาย


                                    "วันแรกที่ปั่นรถจักรยานไปทำงานที่โรงเรียนมีชัยพัฒนา"

                ผมเปลี่ยนที่ทำงานไปที่โรงเรียนมีชัยพัฒนา อำเภอลำปลายมาศ จังหวัดบุรีรัมย์ วันนี้เป็นวันที่ผมเข้าไปสังเกตสถานที่และผู้คนในสถานที่ทำงานใหม่ คุณบุญเชิด โพธิ์หมื่นทิพย์ ผู้อำนวยการฝ่ายพัฒนาชนบท 6 สมาคมพัฒนาประชากรและชุมชนอยู่ระหว่างการจัดประชุมเจ้าหน้าที่ศูนย์ ฯ ทั่วภาคอีสาน ส่วนครูรอการกลับมารายงานตัวเข้าหอพักของนักเรียนหลังการเปิดเรียนภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2557
                “เค้ามาอยู่ที่นี่...เป็นผู้ใหญ่ขึ้น รับผิดชอบอะไรบางอย่างเองได้ อยู่กับพ่อแม่ก็เล่นเป็นเด็ก ๆ อยู่ที่นี่ต้องช่วยตัวเอง ดีค่ะ...แรก ๆ ก็คิดถึง แต่นานไปก็พออยู่ได้” ผู้ปกครองนักเรียนจากอำเภอปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา พูดถึงลูกสาวสองคนที่ไปเรียนที่นั่น คนโตเรียนชั้น ม. 4 ส่วนคนเล็กเรียนชั้น ม. 1
                “ยังมีคนเล็กอีกคนตอนนี้อยู่ป.6 ก็เตรียม ๆ ไว้อยู่ อยากให้มาอยู่กับพี่” ผู้ปกครองคนเดิมกล่าว
                ต่อคำถามที่ว่าปิดภาคเรียน 12 วันไปทำอะไร
                “ก็ทำการบ้าน เล่นกับพี่น้อง ช่วยพ่อแม่ทำงาน” นพณัฐ สนเท่ห์ นักเรียนชั้น ม. 4 ผู้พี่ตอบ ส่วน   ชนเนษฏ์ สนเท่ห์ นักเรียนชั้น ม. 1 ผู้น้องให้คำตอบไม่แตกต่างกัน
                “ช่วยน้าทำงาน ช่วยตายายทำขนมขายที่ตลาด ทำการบ้าน”
                “โชคดีหลายที่ลูกได้มาอยู่ที่นี่” ผู้ปกครองนักเรียนอีกคนจากจังหวัดอุบลราชธานี เพิ่งเดินทางมาถึงกล่าว

 

                                        "ผู้ปกครองนักเรียนนำนักเรียนมารายงานตัวเข้าหอพัก"

                ไม่ไกลออกไปครูพงศกร จะโรจน์รัมย์ ครูอาวุโสที่สุดในโรงเรียนได้ให้การต้อนรับและอธิบายถึงชีวิตงานของครูและนักเรียนในโรงเรียน
                ไม่เพียงแค่นั้นในวันนี้ ยังได้ทราบถึงกิจกรรมของโรงเรียนที่ได้ทำร่วมกับกลุ่มเยาวชนในพื้นที่ในนามเครือข่ายองค์การบริหารหมู่บ้าน (อบม.) เยาวชนตำบลโคกกลางอีกด้วย
                ตามผนังอาคารเรียนมีการตกแต่งด้วยกระดานบอร์ดประกาศแจ้งข้อมูลข่าวสารและสิ่งที่น่าสนใจ เช่น กระดานบอร์ดของอาคารหนึ่งประชาสัมพันธ์ข่าวการเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัยของนักเรียนชั้น ม. 6 รุ่นแรก
                ผมเลยไปพบกลุ่มเพื่อนครูอีกกลุ่มที่ทำงานธุรการ ครูที่อยู่ในห้องนั้นมีภูมิลำเนาอยู่ต่างจังหวัดและต่างภาคทั้งสิ้น เช่น ปทุมธานี น่านและภาคใต้ เป็นต้น การไปโรงเรียนของผมในวันนี้...เป็นการเข้าไปเพื่อทำความรู้จัก ทำความคุ้นเคยกับผู้คน สถานที่และสิ่งแวดล้อมเป็นจุดประสงค์หลัก

                       
               
                "กระดานบอร์ดประชาสัมพันธ์ผลงานนักเรียนที่สามารถไปเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัย"

                 การเต็ดเตร่ของผมในวันนี้ จึงเหมือนมดที่ไต่อยู่บนหลังช้าง ประสบการณ์ของผู้คนและงานในโรงเรียนเป็นเหมือนดั่งคชสาร มดตัวน้อยต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะเรียนรู้ได้หมด
                บริเวณรอบ ๆ อาคารรียนนั้น ทุกตารางนิ้วของพื้นที่ได้รับการพัฒนาให้เป็นแหล่งเรียนรู้ที่มีความหมาย แม้กรวดทรายที่โรยบนถนนก็มีความหมายว่า ความลับไม่มีในโลก เมื่อเท้าของใครที่ย่ำไปบนถนนอันขรุขระนั้น ย่อมเกิดเสียงดังกรอกแกรก แม้ไม่มีใครได้ยินแต่คนผู้นั้นย่อมได้ยินเสียงฝีเท้าตนเอง
                การเรียนรู้ของผมในวันนี้จบลงแบบเข้าใจคร่าว ๆ จบเพื่อการเรียนรู้ใหม่ในวันพรุ่ง ผมปั่นรถกลับที่พักในเวลาที่แสงแดดเอียงลงต่ำมากแล้ว
                กลับเพื่อไปที่เคหะสถาน ในที่ที่มีไม้ดอกผลสีชมพูเรื่อแดงผุดเป็นพวง ผิวของมันเคลือบมันวาววับ เนื้อในกรอบหวานอร่อย แต่กระนั้นเนื้อในบางผลยังมีตำหนิจากมวลแมลงที่ทิ้งไข่ไว้เป็นหนอนชอนไช...สุดท้ายร่วงหล่นลงเกลื่อนลานดิน
                การจบสิ้นของมันคือ ความตายที่กอดก่ายกับการเกิดของพันธุ์พฤกษ์ที่เป็นอื่น ดอกมะม่วงเริ่มแตกช่อชูสลอน ราวกับมีใครไปบรรจงแต่งให้การเกิดของมันมาทดแทนสิ่งที่ขาดหาย การทดแทนสิ่งที่ขาดหายไปในเส้นทางชีวิตของคนเรา จะสั้นหรือยาวในความหมายของมันมีค่าเท่ากัน ทั้งเกิดและตาย เพียงแต่ว่าระหว่างช่องว่างที่การเกิดและตายอยู่ห่างกัน เราจะทำให้มันมีความหมายต่อการยังชีวิตอยู่ของเราอย่างไรในห้วงเวลาดังกล่าว

               เพราะมันก็เพียงแค่ผลของความเป็นอื่น

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น