ข่าวการมาของผม
ทำให้ครูไชยวัฒน์ งามจิตร ครูฝ่ายปกครองออกมาดักรอผมที่หน้าอาคารธุรการในเช้าวันที่อากาศหนาวเหน็บ
เราเดินไปตามถนนเข้าสู่อาคารเรียน โดยเริ่มจากห้องเรียนชั้น ม. 1 เรื่อยไปตามลำดับจนถึงชั้นม.6 จากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง
ผ่านถนนในโรงเรียนที่โรยด้วยหินกรวด นักเรียนเคยอธิบายให้ผมฟังว่า
ถนนสายนี้มีความหมายว่า “ความลับไม่มีในโลก”
เสียงฝีเท้าที่ย่ำลงไปบนถนนเสียงดังกรอกแกรก เป็นการเตือนว่า ความลับไม่มีในโลก
แม้ขณะที่คนอื่นไม่ได้ยินเสียง แต่เจ้าของฝีเท้าย่อมได้ยินเสียงของตนเองแม้ก้าวเดินตามลำพัง
"ถนนสายกรอกแกรกที่บอกเตือนความลับไม่มีในโลก"
"ถนนสายกรอกแกรกที่บอกเตือนความลับไม่มีในโลก"
วันนี้ถนนทุกสายคึกคักไปด้วยผู้คนที่ออกมาบอกความลับของตนเอง
ด้วยการ Introduce
myself
Mr. Aka Hata อดีตเจ้าหน้าที่สายการบินเจแปนแอร์ไลน์ (Japan Airline) วัย 73 ปี เดินทางมาจากประเทศญี่ปุ่น
อาสาสอนภาษาญี่ปุ่นให้กับนักเรียน
“ผมมาที่นี่สองครั้งแล้ว สุขภาพยังแข็งแรง
ผมชอบกีฬาไต่เขา “ มิสเตอร์อากะ ฮาต้ากล่าวอย่างอารมณ์แจ่มใส
พลางเอามือไปคลึงที่หน้าอกตนเอง แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่ง
ในเวลาไล่กันครูชาวญี่ปุ่นและกัมพูชา
เข้ามาแนะนำตัวว่าจะเข้าสอนภาษาอังกฤษให้กับนักเรียนในระดับชั้นม.ต้น “พวกผมมากับทีมงานสอนภาษาอังกฤษสายฟ้าแลบ” ครูชาวญี่ปุ่นกล่าว
และเมื่อทุกคนไปรวมตัวกันที่โรงอาหารในเวลาเที่ยงยี่สิบนาที
จึงรู้ว่าที่โรงเรียนเป็นที่ชุมนุมชาวต่างประเทศที่มาทำหน้าที่อาสาสมัครสอนภาษาอังกฤษให้กับนักเรียนในโรงเรียนและเครือข่ายโรงเรียนขนาดเล็ก
ชาวต่างประเทศดังกล่าว อาทิเช่น อังกฤษ เนเธอร์แลนด์ มาเลเซีย กัมพูชา สิงคโปร์
จีนและญี่ปุ่น เป็นต้น
การแนะนำตนเองของแต่ละคนเป็นไปอย่างคึกคัก
เป็นบรรยากาศของการรู้จักกันครั้งแรก ทุกคนใช้ภาษาอังกฤษสำเนียงเหน่อตามชาติพันธุ์ของตนเอง
อาหารเที่ยงวันนี้จึงเหมือนเป็นการเลี่ยงต้อนรับกันและกัน ด้วยขนมจีนน้ำยา ข้าวสวย
แกงกะทิ หน่อไม้ต้ม น้ำพริกกะปิ และแตงแคลตาลูป
อีกฟากหนึ่งของโรงอาหารเป็นกลุ่มนักเรียน
พร้อมใจกันกล่าวคำขอบคุณ ข้าวปลาอาหารที่ให้ความอิ่มหนำในมื้อนั้น
ทุกคนมีถาดหลุมเป็นภาชนะใส่อาหาร
มันเป็นความเสมอภาคด้านโภชนาการ
หลังอาหารเที่ยงมื้อนี้ครูเชลล์ (ครูพงศกร
จะโรจน์รัมย์) มากระซิบบอกให้ผมเตรียมแนะนำตนเองกับนักเรียนในที่ประชุมสโมสร
ผมแนะนำตนเองกับนักเรียนครั้งแรกโดยใช้ภาษาอังกฤษสำเนียงไทย
นักเรียนเงียบตั้งใจฟัง ผมเชื่อว่าทุกคนพอจะรู้ในสิ่งที่ผมกล่าว เสียงปรบมือหลังการจบการแนะนำตัว
ทำให้ผมมั่นใจว่านักเรียนเข้าใจและคุ้นเคยกับวัฒนธรรมของการเรียนรู้ในโรงเรียนแห่งนี้
เพราะไม่มีเสียวหัวเราะขบขัน
"นักเรียนผู้มาจากอีกฟากฝั่งของสะพานมังกร"
"นักเรียนผู้มาจากอีกฟากฝั่งของสะพานมังกร"
ก่อนหน้านี้มีผู้มากล่าวคำแนะนำตนเองในบทบาทของผู้อำนวยการโรงเรียนมาแล้วประมาณ
6
คน ในขณะที่อายุของโรงเรียนเจริญวัยได้เพียง 6 ขวบ นี่เป็นการบอกเป็นนัย ๆ ว่า มีการเปลี่ยนตัวผู้อำนวยการโรงเรียนบ่อยครั้ง
“การแนะนำตัวของผอ.วันนี้
เป็นการแนะนำในฐานะว่าที่ ผอ. ไม่ทราบว่าจะผ่านการทดลองงานหรือไม่
ฝากนักเรียนแนะนำผอ.ด้วยว่า การจะอยู่ทำงานได้นานทำอย่างไร”
ผมพูดติดตลกให้ดูผ่อนคลาย
แต่จะว่าไปแล้ว
นักเรียนโรงเรียนนี้เป็นส่วนหนึ่งของการคัดครูเข้าทำงาน
“มันเป็นสิทธิของผู้บริโภคที่ควรจะบอกได้ว่า
อาหารที่เขารับประทานมีรสชาดอย่างไร เขาพอใจหรือไม่” คุณวีระ ไวทยะ เคยกล่าวไว้
ในช่วงท้ายของวันเวลา 16.30
น. คุณบุญเชิด โพธิ์หมื่นทิพย์ ผู้อำนวยการฝ่ายพัฒนาชนบท 6
นัดประชุมครูทั้งหมด หลังการแนะนำตัวว่าที่ครูใหม่ 2 คนและผู้อำนวยการโรงเรียนแล้ว พวกเราได้ลงมือศึกษาเส้นทางใหม่ของการศึกษาในชนบท
โดยคุณบุญเชิด เป็นผู้บรรยายให้ฟัง ทำให้รู้ว่าจุดเน้นของโรงเรียนมี 6 ข้อคือ
1. สร้างคนดี
2. สร้างคนให้บริหารและจัดการเป็น
3. สามารถทำธุรกิจได้
4. ธุรกิจเลี้ยงตนเอง
ครอบครัวและช่วยเหลือชุมชน
5. ให้คนชนบทสามารถมีชีวิตอยู่ในชนบทได้
นี่คือประเด็นหลักของการจัดการเรียนการสอนในโรงเรียน
"ด้านหลังผู้อำนวยการคือหัวสะพานมังกรท่าขนถ่ายอวิชา"
"ด้านหลังผู้อำนวยการคือหัวสะพานมังกรท่าขนถ่ายอวิชา"
ผมเดินข้ามสะพานมังกรมาจากฝั่งที่มีดวงไฟสว่างไสวด้วยพลังโซล่าเซลล์
ซึ่งประดุจพลังแห่งการ
เรียนรู้
มันได้ส่องประกายกระจ่างใจมล ตลอดวันของวันนี้ผมได้เรียนรู้อะไรมากมาย
แต่ที่หัวสะพานฝั่งตะวันตกดูมันมืดมิดไร้แสงไฟ
เท้าของผมก้าวพ้นแสงสว่างที่ส่องทางอยู่ด้านหลังมาได้ไม่นานก็เข้าสู่ความมืดของย่ำค่ำ
ผมต้องปั่นเจ้าสองล้อกลับบ้านอย่างระมัดระวัง
เสมือนหนึ่งชีวิตที่ดำเนินในความมืดแห่งปัญญาเป็นอันตรายยิ่งนัก
พรุ่งนี้เช้าเสียงดังกรอกแกรกจะสะกิดเตือนซ้ำอีกครั้ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น