ชีวิตยามบ่ายของตะวันยามเช้า

                                                                                                  สุริยา เผือกพันธ์: เขียน

            บุรุษอาวุโสมาดนักวิชาการเต็มตัว สวมเสื้อเชิ้ตสีครีมแขนสั้น ที่ใต้ปกคอเสื้อรัดด้วยเนคไทเส้นใหญ่พอประมาณ เคลื่อนไหวไปมาอย่างกระตือรือร้น ในชั่วโมงแรกของการสอนนักศึกษา ที่ต่างคนต่างจ้องเขม็งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ พวกเขากำลังถูกฝึกให้ใช้เทคโนโลยีเพื่อการเรียนรู้

                “สิ่งที่สำคัญอย่างยิ่งที่เราจะต้องใช้คือ ทักษะด้านคอมพิวเตอร์และภาษาอังกฤษ” ท่านกล่าวอย่างจริงจังในชั่วโมงเรียนครั้งต่อมา

                ดังนั้น ในเบื้องต้นของการเรียน ทุกคนจึงต้องมีโน้ตบุ๊คส่วนตัวติดมือเข้าชั้นเรียนทุกชั่วโมง เนื้อหาการเรียนในระยะต้น ๆ จะถูกเคี่ยวกรำด้วยหลักสูตร ICDL ที่นักศึกษาทุกคนจะต้องลงทะเบียนเรียนจากสถาบันนี้ ICDL คือ The International Computer Driving Licence หรือ ประกาศนีย์บัตรรับรองความสามารถคอมพิวเตอร์สากล ที่ทั่วโลกให้การยอมรับ

หลักสูตร ICDL ประกอบด้วยเนื้อหา 7 โมดูลในจำนวนนี้นักศึกษาแต่ละคนจะต้องสอบให้ผ่านจำนวน 4 โมดูล นักศึกษาทุกคนต่างยอมรับว่ามันยาก ยากเพราะทั้งหลักสูตรใช้ภาษาอังกฤษเป็นสื่อ

                ภาษาอังกฤษจึงเป็นวิชาที่ท่านจะต้องฝึกปรือนักศึกษาอย่างเข้มข้น ไม่ต่างอะไรกับ ICDL ที่มีความยากถึงสองชั้นคือ ยากทั้งคอมพิวเตอร์และภาษาอังกฤษ

                ดูเหมือนว่าในเวลาส่วนข้างมากของการเรียนระดับปริญญาเอกในระยะต้น ๆ จึงเป็นการเรียนเพื่อฝึกฝนทักษะด้านคอมพิวเตอร์และภาษาอังกฤษเป็นหลัก

                นักศึกษาต้องเรียนการใช้เทคโนโลยีคอมพิวเตอร์จากแผ่นซีดีที่มีเนื้อหาเป็นภาษาอังกฤษ คำอธิบาย คำสั่ง แบบฝึกหัดและแบบทดสอบเป็นภาษาอังกฤษล้วน ๆ

                ท่านต้องสอนการใช้ทักษะทั้ง 4 คือ ฟัง พูด อ่าน เขียนภาษาอังกฤษมาสอดแทรกในเนื้อหาวิชาด้านภาวผู้นำและการบริหารอยู่ทุกครั้งทุกครา และดูเหมือนว่า  การบูรณาการเทคโนโลยีกับภาษาอังกฤษเข้าด้วยกันเป็นเรื่องที่แยกไม่ออกเอาเสียเลย

                วัยหกสิบปีของท่านยังดูทะมัดทะแมงต่อการนำเพลง  What A Wonderful World –-ของ Louis Armstrong หรือแม้กระทั่งเพลง Where have all the flowers gone ของ Joan Baez  มาเป็นสื่อในการเรียนภาษาอังกฤษ

                ชั่วโมงแล้ว ชั่วโมงเล่า ดูท่านกระปรี้กระเปร่าและมีความสุขอย่างยิ่งกับการมีอิริยาบถเช่นนั้น

                ไม่เพียงเท่านั้น ท่านยังเพิ่มพูนทักษะด้วยการมอบ Podcast การพูดปราศรัยของบุคคลสำคัญของประเทศต่าง ๆ มาให้ฟังอีกด้วย โดยเฉพาะการปราศรัย We shall overcome ของ Martin Luther King ทำให้นักศึกษามีแรงบันดาลใจเป็นอย่างยิ่ง เหมือนบอกเป็นนัยว่า พวกเราจะต้องเรียนจบในที่สุด

                     Podcast บันทึกการปราศัย We shall overcome ของ Martin Luther King 

                ในระหว่างนี้ การเรียนรู้หลักสูตรเทคโนโลยีด้วยการใช้ห้อง Sound Lab เปิดฟังคำสั่ง ทำแบบฝึกหัดและแบบทดสอบ ICDL ก็เป็นไปอย่างเสมอต้นเสมอปลาย

                การเชิญวิทยากรที่เชี่ยวชาญด้านภาษาอังกฤษคนแล้วคนเล่ามาให้ความรู้พร้อมสื่อการสอนเพื่อฝึกทักษะการพูด การฟังเป็นไปด้วยความตื่นเต้นเร้าใจ ที่สำคัญสนุกสนาน

                งานการแปลบทความภาษาอังกฤษครั้งละหลาย ๆ บทความคือ ของติดไม้ติดมือเป็นการบ้านให้นักศึกษาได้ฝึกปรือทักษะการอ่านและการแปลทำความเข้าใจความหมายของเนื้อหาเหล่านั้น

                บางครั้งถึงกับพาออกไป Field  trip ทำ Camping ฝึกฝนภาษากันนอกสถานที่ อย่างนี้ก็เคย

                          นักศึกษาปริญญาเอกสาขาวิชาภาวะผู้นำและการบริหารการศึกษา

         มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์ศึกษาดูงานที่มหาวิทยาลัย Nottingham Malaysia Campus 

                “วิชาทั้งสองนี้ เป็นเงื่อนไขส่วนหนึ่งของการจบหลักสูตรปริญญาเอก สาขาวิชาภาวะผู้นำและการบริหารการศึกษา” ท่านกล่าวสำทับนักศึกษาให้เห็นความจำเป็นของทักษะทั้งสองอย่างนี้

                ในขณะที่นักศึกษากลับมองว่า มันเป็นปราการอันสูงใหญ่ที่ขวางกั้นการเดินทาง

                “อุปสรรคคือ สิ่งจูงใจให้เราพบกับความสำเร็จ”  นักศึกษาทุกคนได้แต่ปลอบใจตนเอง

                การนำนักศึกษาไปสมัครสอบเพื่อวัดสมรรถนะมีอยู่เป็นระยะ ๆ ตามจังหวะก้าว เพื่อประเมินความก้าวหน้า และปรับปรุงพัฒนา ซึ่งเป็นไปอย่างต่อเนื่อง

                ผลออกมาจะเป็นอย่างไร ท่านมีแต่ส่งเสริมให้กำลังใจในการพัฒนาขีดความสามารถให้มากยิ่งขึ้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร ท่านใช้โทรศัพท์พูดคุยกับนักศึกษาแต่ละคนราวกับว่าอยู่ในชายคาเดียวกันแต่ละครั้งนานนับชั่วโมง

                จำนวนความถี่ของการติดต่อ เป็นมาตรวัดความห่วงใยได้เป็นอย่างดี มันเป็นจิตวิญญาณของความเอาใจใส่ของคนที่เป็นครูโดยแท้จริง

                ในชั่วโมงที่มีการบรรยาย นักศึกษาบางครั้งอาจมีการขาดเรียน แต่ครูขาดไม่ได้และท่านไม่เคยขาด ชั่วโมงใดจะมีนักศึกษาจำนวนเท่าใดจะ  2 – 3 คนหรือเต็มจำนวน พลังแห่งความมุ่งมั่นในการสอนยังเท่าเดิมไม่มีลดราวาศอก มันเป็นจิตสำนึกระดับสูงของวิชาชีพครูที่ท่านถึงพร้อม

                                      ดร.ประกอบ คุปรัตน์นำนักศึกษาเยี่ยมมหาวิทยาลัย 

                                             James Cook University ประเทศสิงคโปร์

                พวกเรานักศึกษาทุกคนต่างประจักษ์ถึงแรงขับจากภายในของอาจารย์ที่มีให้กับทุกคนอย่างเต็มเปี่ยมจะมีครูสักกี่คนที่ยอมลงทุนแบกลังหนังสืออันหนักอึ้งเป็นหลายกิโลฯ เพื่อเตรียมไปมอบให้นักศึกษาใช้เป็นสื่อประกอบเรียน แถมยังเป็นการให้เปล่า

                การดำเนินชีวิตของอาจารย์ แม้ท่านจะเลยวัยแห่งการทำงานอย่างหามรุ่งหามค่ำไปแล้ว แต่ท่านยังคงเริงรื่นเหมือนวัยแรกรุ่น

                การเดินทางไป-กลับระหว่างกรุงเทพฯ – สุรินทร์เพื่อไปพบนักศึกษาทุกสัปดาห์ในครั้งหนึ่งระยะทางไม่ต่ำกว่า 800 กิโลเมตร เป็นเวลากว่า 8 ปี ด้วยรถยนต์โดยสารประจำทางปรับอากาศ บ่งบอกถึงความมุ่งมั่นตั้งใจที่จะพัฒนาคนให้ประสบความสำเร็จให้จงได้

                ชีวิตยามบ่ายของท่าน จึงเหมือนตะวันยามเช้า ที่ส่องประกายเจิดจรัส

                รศ.ดร. ประกอบ คุปรัตน์