ครูที่หายไปจากโรงเรียน

                                                                                                                  สุริยา เผือกพันธ์ : เขียน

                    “กระบวนการเรียนรู้สำคัญกว่าความรู้ และครูมิใช่ผู้มอบความรู้ แต่เป็นผู้ออกแบบกระบวนการเรียนรู้ โดยเรียนรู้ไปพร้อม ๆ กันกับเด็กและเยาวชน” (นพ.ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์)

                เป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนที่ผมรู้สึกได้ว่าวันนี้คือ วันอาทิตย์ มันเป็นวันหยุด วันผ่อนคลาย วันถ่ายถอนจากความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า และความซ้ำซากจำเจ แต่กระนั้นจิตใจก็มิได้เป็นเหมือนดั่งสนามหญ้าผืนใหญ่ที่โล่งเตียน ในมุมหนึ่งมันยังมีสิ่งหนึ่งที่เป็นความกังวลตกค้างอยู่ อีกสองวันข้างหน้าโรงเรียนจะเปิดทำการเรียนการสอน ครูผู้สอนบางรายวิชายังไม่มี !!

                วันนี้ผมต้องตามหาครู

                                               "ร้านหนังสือเป็นแหล่งรวมสรรพวิทยา"

                สถานที่ที่ผมหมายตาเอาไว้คือ ร้านขายหนังสือในเมือง ที่นั่นผมรู้จักร้านหนังสืออยู่หลายแห่ง แต่วันนี้จะต้องมีเป้าหมายที่แน่นอนชัดเจนคือ ไปยังร้านใดร้านหนึ่งเพียงร้านเดียวแล้วให้ได้ครูไปสอน ร้านที่ผมเล็งไว้ เป็นร้านที่นักอ่านหนังสือรู้จักกันดี ตั้งอยู่ในที่ที่ผู้คนพลุกพล่าน

                ใช่ !!  ในห้างสรรพสินค้า

                เหตุผลที่ร้านหนังสือมักไปปักหลักอยู่ที่นั่นเพราะ เป็นที่ชุมนุมผู้คนหลายรุ่น หลายวัย เป็นศูนย์รวมของสรรพสินค้าและบริการ มีทั้งศูนย์สินค้า ศูนย์อาหาร สถานบันเทิงและโรงเรียนสอนพิเศษต่าง ๆ

                                              "โรงเรียนสอนพิเศษในห้างสรรพสินค้า"

                ผมไปถึงร้านหนังสือแห่งนั้นในเวลาที่ห้างเปิดทำการหมาด ๆ ผู้คนเริ่มทยอยเข้าห้าง ดูคึกคักตั้งแต่เช้า เพราะวันหยุดเช่นนี้ คนมักจะหนีร้อนไปพักผ่อน สัมผัสอากาศเย็นจากแอร์คอนดิชั่นในห้างเป็นประจำ

                ผมผันตัวเข้าไปในร้านหนังสือนั้น  เดินเข้าไปไม่ถึงก้าวก็พบชั้นวางแนะนำหนังสือมาใหม่ เลยไปทางซ้ายมืออีกนิดเป็นแผงแม็กกาซีน มีหนังสือจำพวกนิตยสารชีวิต/สันทนาการ บ้านและสวน นิตยสารแฟชั่น/ไลฟ์สไตล์ ยาวไปทางขวามือบนแถบผนังเดียวกัน เป็นหนังสือจำพวกสอบรรจุ คู่มือสอบบรรจุและเข้าเรียนในสถาบันต่าง ๆ

                เลี้ยวมาทางด้านหน้าแผงแม็กกาซีน เป็นหนังสือจำพวกการ์ตูนสำหรับเด็ก นวนิยายโรแมนติก สุดชั้นวางเป็นนวนิยายสืบสวนลึกลับ ตรงข้ามขนานกันเป็นชั้นหนังสือจำพวก จิตวิทยา โหราศาสตร์ ศาสนา/ปรัชญา สายตาผมละเลียดไปบนแผ่นปกของหนังสือแต่ละเล่ม อ่านชื่อหนังสืออย่างพินิจพิเคราะห์

                ยังไม่เจอหนังสือที่ถูกใจ !!!!

                          "บนแผงหนังสือในร้านมีหนังสือนิตยสารหลากหลายให้เลือกอ่าน"

                ผมเดินขยับไปยังชั้นวางที่อยู่ลึกเข้าไปด้านใน พบหนังสือจำพวก สุขภาพ แม่และเด็ก อาหารและเครื่องดื่ม ท่องเที่ยวทั่วไทย ท่องเที่ยวต่างประเทศ คู่กันอีกชั้นวางเป็นหนังสือจำพวกหุ้น/การลงทุน และการพัฒนาตนเอง

                ผมยังใช้สายตาและเล็มสีสันและชื่อเรื่องบนแผ่นปก อย่างใจจดใจจ่อ แม้จะสดุดตาชื่อของวอร์เรน บัฟเฟตต์ สตีฟ จ็อบส์และไอน์สไตน์

                แต่ก็ยังไม่ใช่เป้าหมายที่ผมเสาะหา

                ผมเงยหน้าเหลือบสายตาไปจนสุดผนังห้องของร้านอีกด้านหนึ่ง  เพื่อขยายภาพในมุมกว้าง ผนังร้านฝั่งโน้นเป็นแผง Entertainment มีซีดีเพลงและภาพยนตร์ก็คงไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการ ผมลดสายตาลงมาในมุมใกล้ตัวอีกครั้งหนึ่ง ยังคงเหลืออีกชั้นวางก็จะหมดร้านแล้ว

                จึงก้าวขาขยับข้ามไปอีกด้านของชั้นวางหนังสือชุดสุดท้าย

                                                        "ชั้นวางหนังสือเทคโนโลยี"

                เทคโนโลยีสมาร์โฟน !!!!

                ใช่แล้ว เทคโนโลยี นี่แหละ คือสิ่งที่จะทำให้ผมได้ครูที่ขาดไปสอนนักเรียนในวันเปิดเทอมให้ได้

                ผมหยิบหนังสือเล่มหนึ่งที่มีชื่อกระตุ๊กจิตใต้สำนึกได้ดียิ่ง “จบปริญญาได้ ไม่ต้องไปเรียน? “ ผู้แต่งชื่อ อ.กฤษณ์ มกิลา

                ผู้เขียนกล่าวว่า ประตูไม่เคยลงกลอน ประตูที่ไม่เคยล็อก ประตูที่เปิดอยู่เสมอ คือ ประตูสู่การเรียนรู้ จากโลกกว้างที่เต็มไปด้วยความรู้และประสบการณ์ใหม่ ๆ ที่หลายคนไม่เคยก้าวไปสัมผัสกับความแปลกใหม่นอกตำราเรียน นอกรั้วโรงเรียนและมหาวิทยาลัย การศึกษาแบบอิสระเสรีที่สามารถเลือกได้ตามใจ ถือเป็นการศึกษาอีกรูปแบบหนึ่งที่เราเคยศึกษาค้นคว้าและวิจัยอย่างอิสระด้วยตนเอง นอกเหนือจากการเรียนในชั้นเรียนตามหลักสูตรปกติหรือหลักสูตรภาคบังคับของสถานศึกษา ตามเกณฑ์ของกระทรวงศึกษาธิการอันเป็นแม่บทของการศึกษาไทย

                ครูไม่ครบชั้น ครบวิชา เป็นปัญหาถาวรของโรงเรียนขนาดเล็กในประเทศไทย โรงเรียนที่ผมบริหารอยู่ก็เช่นกัน เมื่อหลังพิงฝา ผมต้องเปลี่ยนรูปแบบการสอนเพื่อให้เด็กไม่เสียโอกาส

และรูปแบบนั้นคือ E-Learning

E-Learning คือ การเรียนรู้ด้วยสื่อดิจิตอล ซึ่งเป็นการเรียนรู้ที่ทันสมัยที่สุดในปัจจุบัน โดยเฉพาะเมื่อเมื่อนำสื่อดิจิตอลดังกล่าวอัพโหลดเข้าสู่ระบบปฏิบัติการเครือข่ายไร้พรมแดนอย่างอินเตอร์เน็ต ยิ่งทำให้สื่อการเรียนรู้ในปัจจุบันได้มาเพียง   ”ลัดนิ้วมือ” เราอยากเรียนแบบไหน เราอยากรู้อะไร มันกลายเป็นเรื่องง่ายกว่าการที่จะหาถุงกล้วยแขกมาอ่านเสียอีก

                                          "ห้องเรียน E-Learning ในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง"

และที่นี่คือ http://www.kanzuksa.com เป็นเว็บไซด์ที่ให้บริการด้านการศึกษาแก่ประชาชนทุกระดับชั้น ตั้งแต่ประถม-มัธยม นักศึกษามหาวิทยาลัย หนุ่มสาวออฟฟิศ ผู้ปกครองและประชาชนทั่วไป ซึ่งหลักสูตรการศึกษาที่สามารถสมัครเรียนฟรีได้ก็คือ ระดับประถมศึกษา (ป.1 – ป. 6) ระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น (ม. 1 – ม. 3) และระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย (ม. 4 – ม. 6)

“เว็บไซด์การศึกษาดอตคอม เป็นเว็บไซด์ E-Learning ที่สมบูรณ์แบบแห่งแรกและแห่งเดียวในประเทศไทย ได้รวบรวมหลักสูตรการเรียนการสอนกวดวิชา เฉลยข้อสอบเอเน็ต เฉลยข้อสอบโอเน็ต รวมทั้งเป็นแหล่งรวบรวมข้อมูลสำคัญ ๆ ด้านการศึกษาอีกด้วยที่จะช่วยให้เด็กไทยได้รับความรู้ตลอดเวลาและประหยัดค่าใช้จ่ายทดลอง “เรียนฟรี” ได้แล้ววันนี้กับเว็บไซด์เพื่อการศึกษา การศึกษาดอตคอม” นี่คือคำประกาศของเว็บไซด์ดังกล่าวบนโลกไซเบอร์

                                                    "หนังสือเป็นสีสันของจิตนาการมนุษย์"
                                       

ผมซื้อหนังสือเล่มนี้กลับบ้านด้วยความลิงโลด

 “ความรู้ คือ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราไม่เคยพบเห็นและไม่เคยเข้าใจสิ่งนั้นมาก่อน เช่นนั้น หลายสิ่งหลายอย่างที่อยู่นอกตำราเรียน โรงเรียน สิ่งที่ทำอยู่เป็นประจำและอะไรต่อมิอะไรที่เราเคยรู้ ก็ยังคงเป็นความรู้ใหม่ ๆ ที่เราต้องทำความเข้าใจอยู่ตลอดเวลาและแน่นอนว่า “ความรู้” ย่อมจะไม่มีวันหมดสิ้น เว้นแต่เราจะแสวงหาเพื่อให้ได้ความรู้นั้นมาหรือไม่” อ.กฤษณ์ มกิลาผู้เขียนกล่าว

แน่นอนที่สุด เป้าหมายสูงสุดที่ผมต้องการไม่ใช่อยู่ที่วิชาความรู้ในวิชาที่ผมจะสอนเท่านั้น หากหลังจากนั้น ทักษะการเรียนรู้ต่างหากที่มีค่ายิ่งสำหรับนักเรียนทุกคนที่จะมีติดตัวไปหลังจบการศึกษา

เพราะพวกเขาสามารถจบปริญญาได้โดยไม่ต้องไปเรียน